Ziele dziurawca

Dziurawiec zwyczajny to roślina o żółtych kwiatach, która była stosowana w tradycyjnej medycynie europejskiej już w starożytnej Grecji. Nazwa dziurawiec zwyczajny najwyraźniej odnosi się do Jana Chrzciciela, ponieważ roślina kwitnie w okresie święta św. Jana Chrzciciela pod koniec czerwca. Historycznie dziurawiec zwyczajny był stosowany w leczeniu różnych schorzeń, w tym chorób nerek i płuc, bezsenności i depresji, a także w celu wspomagania gojenia się ran. Obecnie dziurawiec zwyczajny jest promowany w leczeniu depresji, objawów menopauzy, zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), zaburzeń somatycznych (stanu, w którym osoba odczuwa skrajny, przesadny niepokój dotyczący objawów fizycznych), zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych i innych schorzeń. Miejscowe stosowanie (nakładanie na skórę) dziurawca zwyczajnego jest promowane w przypadku różnych schorzeń skóry, w tym ran, siniaków i bólu mięśni.